4 października 1943 roku na Polach Mokotowskich w Warszawie znaleziono ciało Ireny Iłłakowiczowej, agentki polskiego wywiadu. Piękna i brawurowo odważna, walczyła o wolną Polskę i w gdy miała zaledwie 37 lat, została zastrzelona w niewyjaśnionych do dziś okolicznościach.
Ewa z Wendorffów Felińska miała być zwykłą żoną, matką i panią majątku ziemskiego, tymczasem historia zadecydowała inaczej. Uczestniczka spisku Szymona Konarskiego, zesłana za to na Sybir, zostawiła po sobie wartościową spuściznę literacką, a jeden z jej synów został świętym Kościoła katolickiego.
Joanna Żubrowa, pierwsza kobieta odznaczona orderem Virtuti Militari, walczyła w armii napoleońskiej jako regularny żołnierz, co dwieście lat temu było raczej niezwykłe. Antonina Walicka, założycielka i przełożona znanej warszawskiej pensji, potem dyrektorka gimnazjum, wychowała w duchu patriotyzmu kilka pokoleń młodych Polek. W czasach zaborów robiła to, narażając się rosyjskim władzom.
Bohaterki opisane przez Joannę Puchalską pochodzą z różnych epok i z różnymi wyzwaniami przychodziło im się zmierzyć, a łączyło je to, że wykraczały, i to nieraz znacznie, poza ramy społecznych oczekiwań. Dziesięć niezwykłych sylwetek przedstawionych w książce to prezentacja polskich „feministek przed feministkami”. Nasze panie w przeciwieństwie do zachodnich sufrażystek nie stosowały radykalnych form protestu i nie konkurowały z mężczyznami, lecz brały na siebie ich obowiązki w poczuciu odpowiedzialności za rodzinę czy za kraj. I dobrze się z nich wywiązywały, nie bojąc się przy tym wyjść poza przypisaną kobiecie rolę.
